Alle muziek op dit album is geschreven door Lars Gullin (1928-1976), een beroemde Zweedse baritonsaxofonist, de muziek wordt uitgevoerd door een saxofoon trio en een strijkkwartet. De muzikanten zijn leider en schrijver van de meeste arrangementen Fredrik Lindborg op bariton-, tenor- en sopraansax, Martin Sjöstedt op bas , Daniel Fredriksson op drums, Daniel Migdal op viool, Naimark Meyers op viool, Yivali Zilliacus op altviool en Amalie Stalheim op cello.

De Zweedse jazz heeft al sinds de jaren ’50 een uniek geluid. Het vuur van de Amerikaanse jazz gemengd met de melancholie van de Zweedse volksmuziek waardoor een geheel nieuw genre ontstond. Lars Gullin componeerde zijn muziek op deze wijze met elementen uit de jazz, Zweedse volksmuziek en het klassieke repertoire. Dit album benadrukt deze elementen en geeft nieuw leven niet alleen aan de muziek van Gullin maar ook aan de Zweedse jazz in het algemeen.

De aanwezigheid van een compleet strijkkwartet zorgt er natuurlijk voor dat de muziek veel weg heeft van kamermuziek en dat is helemaal het geval in het openingsnummer “mazurka” als er nog geen sprake is van de saxofoon. In “Har någon sett/Baritonome” is dat wel degelijk het geval en hoe, Lindborg gaat er flink tegenaan en ook bas en drums spelen een strak tempo, jazz dus met de strijkers in een begeleidende rol. In het zwoele “Late Date”passen Lindborg’s baritonsax en de strijkers wonderwel bij elkaar, open haardvuur en een bel cognac of malt whisky erbij, ziedaar het sfeertje. In “Toka Voka Oka Boka” klinkt het naar Klezmer door de jubelende sopraansax, de sfeer verandert als Lindborg de tenorsax ter hand neemt, spannend nummer.

“Fine Together “ is weer een vrolijk voort huppelend nummer met Lindborg in Mulligan stijl op de bariton. “Holy Grail” begint gedragen, daarna himmelhoch jauchzend en dan weer contemplatief, aan afwisseling geen gebrek op dit album. In het nummer “Igloo”is het ondanks de titel enorm swingen geblazen. In “Decent Eyes” is het de beurt aan Martin Sjöstedt om te schitteren met een spannende pizzicato solo op zijn contrabas. Kortom een bijzonder fijn album dat al diverse keren voorbij is gekomen in onze woonstee, voor mij is het extra genieten want ik ben zowel op jazz gesteld als op kamermuziek.

Jan van Leersum.